NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
41 - (1709) حدثنا
يحيى بن يحيى
التميمي وأبو
بكر بن أبي شيبة
وعمرو الناقد
وإسحاق بن
إبراهيم وابن
نمير. كلهم عن
ابن عيينة
(واللفظ
لعمرو) قال:
حدثنا سفيان
بن عيينة عن
الزهري، عن
أبي إدريس، عن
عبادة بن
الصامت. قال: كنا
مع رسول الله
صلى الله عليه
وسلم في مجلس. فقال
(تبايعوني على
أن لا تشركوا
بالله شيئا، ولا تزنوا،
ولا
تسرقوا، ولا تقتلوا
النفس التي
حرم الله إلا
بالحق. فمن
وفى منكم
فأجره على
الله. ومن
أصاب شيئا من
ذلك فعوقب به،
فهو كفارة له.
ومن أصاب شيئا
من ذلك فستره
الله عليه،
فأمره إلى
الله. إن شاء
عفا عنه وإن شاء
عذبه).
{41}
Bize Yahya b. Yahya
Et-Temîmî ile Ebû Bekir b. Ebî Şeybe, Amru'n-Nâkıd, İshâk b. İbrahim ve İbni
Numeyr hep birden İbni Uyeyne'den rivayet ettiler. Lâfız Amr'ındır. (Dediki):
Bize Süfyân b. Uyeyne, Zührî'den, o da Ebû İdrîs'den, o da Ubâde b. Sâmit'den
naklen rivayet etti. Ubâde şöyle demiş:
Bir mecliste Resulullah
(SalIallahu Aleyhi ve Sellem)'le beraberdik. Şöyle buyurdular:
«Allah'a hiç bîr şeyi şerik
koşmayacağınıza, zina yapmayacağınıza hırsızlık ehniyeceğinize, Allah'ın haram
kıldığı nefsi haksız yere öldürtmyeceğinize dair bana bey'at ediyorsunuz. İmdi
siz’den her kim sözünde durursa onun ecri Allah'a aiddir. Kim bunlardan birini
yapar da o sebeple cezalanırsa bu da onun için keffârettir. Ve kim bunlardan
bir şey yapar da Allah onu ört bas ederse onun işi de Allah'a kalmıştır.
Dilerse kendisini affeder; dilerse azâb eyler!»
42 - (1709) حدثنا
عبد بن حميد.
أخبرنا
عبدالرزاق.
أخبرنا معمر
عن الزهري،
بهذا الإسناد.
وزاد في
الحديث: فتلا
علينا آية
النساء: أن لا
يشركن بالله
شيئا الآية [60
/الممتحنة /12].
{42}
Bize Abd b. Humeyd
rivayet etti. (Dediki): Bize Abdurrazzâk haber verdi. (Dediki): Bize Ma'mer,
Zührî'den bu isnâdla haber verdi. O bu hadiste şunu da ziyade etti:
«Arkacığından bize
kadınlar ayetini okudu: Mü'min kadınlar Allah'a hiç bir şeyi şerik
koşmayacaklarına dâir sana bey'at'a gelirlerse...» [Mümtehine 12]
43 - (1709) وحدثني
إسماعيل بن
سالم. أخبرنا
هشيم. أخبرنا خالد
عن أبي قلابة،
عن أبي الأشعث
الصنعاني، عن
عبادة بن
الصامت. قال: أخذ
علينا رسول
الله صلى الله
عليه وسلم كما
أخذ على
النساء: أن لا
نشرك بالله
شيئا، ولا نسرق،
ولا
نزني، ولا نقتل
أولادنا،
ولا
يعضه بعضا
بعضا. (فمن وفى
منكم فأجره
على الله. ومن
أتى منكم حدا
فأقيم عليه
فهو كفارته.
ومن ستره الله
عليه فأمره
إلى الله. إن
شاء عذبه، وإن
شاء غفر له).
{43}
Bana İsmail b. Salim de
rivayet etti. (Dediki): Bize Hüşeym haber verdi. (Dediki): Bize Hâlid, Ebû
Kilâbe'den, o da Ebû'l-Eş'as Es-San'ânî'den, o da Ubâde b. Sâmit'den naklen
haber verdi. Şöyle demiş:
Bizden Resûlullah
(SalIallahu Aleyhi ve Sellem) kadınlardan aldığı gibi: Allah'a hiç bir şeyi
şerik koşmayacağınıza, çalmıyacağınıza, zina etmiyeceğinize, çocuklarınızı
öldürmeyeceğinize, birbirimize bühtanda bulunmıyacağımiza dair söz aldı. Ve:
«Sizden her kim sözünde
durursa onun ecri Allah'a âiddir. Her kim haddi mucip bîr şey yapar da
kendisine hadd vurulursa bu onun keffâretidir. Kimi Allah örtbas ederse onun işi
de Allah'a kalmıştır. Dilerse kendisini azâb eder; dilerse mağfiret eyler.»
buyurdu.
44 - (1709) حدثنا
قتيبة بن
سعيد. حدثنا
ليث. ح وحدثنا
محمد بن رمح.
أخبرنا الليث
عن يزيد بن
أبي حبيب، عن
أبي الخير، عن
الصنابجي، عن
عبادة بن
الصامت؛ أنه
قال:
إني
لمن النقباء
الذين بايعوا
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم. وقال:
بايعناه على
أن لا نشرك
بالله شيئا،
ولا
نزني، ولا نسرق،
ولا
نقتل النفس
التي حرم الله
إلا بالحق، ولا ننتهب،
ولا
نعصي.
فالجنة، إن
فعلنا ذلك.
فإن غشينا من
ذلك شيئا، كان
قضاء ذلك إلى
الله.
وقال ابن رمح:
كان قضاؤه إلى
الله.
{44}
Bize Kuteybe b. Saîd
rivayet etti. (Dediki): Bize Leys rivayet etti. H.
Bize Muhammed b. Rumh da
rivayet etti. (Dediki): Bize Leys, Yezîd b. Eb! Habîb'den, o da Ebûl-Hayr'dan,
o da Sunâbihî'den, o da Ubâde b. Sâmit'den naklen onun şöyle dediğini haber
verdi:
Ben Resulullah
(SalIallahu Aleyhi ve Sellem)'e bey'at eden nakîblerdenim! Ona: Allah'a hiç bir
şeyi şerik koşmayacağımıza, zina etmiyeceğimize, çalmayacağımıza, Allah'ın
haram kıldığı nefsi haksız yere öîdürmiyeceğimize, yağmacılık yapmayacağımıza
ve isyan etmlyeceğimize (dair) bey'at ettik. Bunu yaparsak cennet!.. Bunlardan
birinde bozuk çalarsak onun hükmü Allah kalmıştır.
İbni Rumh: «Onun hükmü
Allah'a kalır.» dedi.
İzah:
Bu hadîsi Buhâri «İmân»
bahsinin beş yerinde «Megâzî», «Ahkâm», «Vufûdü'l-Ensâr» ve «Hudûd» bahislerinde
tahrîc ettiği gibi, Tirmizî ile Nesâî dahî rivayet etmişlerdir.
Bey'at ve mubâyea:
Muâhade yapmak demektir. Bu kelimeler alışveriş» mânâsına gelen «bey'at»dan
alınmıştır. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Seltem)'in bey'at edenlere sevâb
va'dinde bulunması, onların da itaat edeceklerine söz vermeleri ahşverişe
benzetilerek aralarındaki sözleşmeye bu isim verilmiştir.
Nakib: Bir kavmin
önderi, kefili mânâsına gelir. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Seltem) Akabe
denilen yerde kendisine bey'at eden cemaatin her ferdini kendi kavim ve
kabilesine nakîb ta'yûı etmişti. Bu zevat on iki kişi olup hepsi Ensârdandılar.
Hz. Ubâde de onlardan biri idi. Vazifeleri, kavimlerini İslâm'a da'vet ve
şartlarını onlara öğretmekti.
Ubâde (Radiyallahu anh)
birinci ve ikinci Akabe bey'atlannda ve Bey'atü'r-Ridvân *da, Bedir, Uhud
gazalarında bulunmuş; Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Seltem) ile bütün muharebelere
iştirak etmiş bir sahâbi-i celîldir. Filistin'e ilk defa kadı tayîn edilen
odur. 34 tarihinde orada vefat etmiştir. Kabri Kudüs'tedir. Resûlullah
(Sallallahu Aleyhi ve Seltem)'den 181 hadîs rivayet etmiştir.
Hadîsin birinci
rivayetinde:
«Kim bunlardan birini
yapar da o sebeple cezalanırsa bu da onun için keffârettir.» buyuruluyor.
İşaret buyurulan yasakların başında şirk zikredilmiştir. Acaba şirkten dolayı
verilen ceza —ki ölümdür— sahibine keffâret olacak mıdır? Bu sualin cevabını
Nevevî'den dinleyelim. Nevevî şöyle diyor:
«Bu hadîs âmm-i
mahsustur. Tahsisin yeri de: «Kim bunlardan birini yapar da... ilâ ahir, cümlesidir.
Bu cümleden murâd: Şirkten başkasıdır. Yoksa şirk affedilecek değildir ki, ona
verilecek ceza sahibine keffâret olsun!» Evet! Şirkin affedilmiyeceği
«Şüphesiz ki Allah,
kendisine şirk koşulmasını affetmez !» [Nisa 116] âyet-i kerîmesi ile bildirilmiştir.
Binâenaleyh mürteddin öldürülmesi asla ona keffâret olamaz.
Allâme Aynî bu hadîsin
icma'la tahsis edilmiş olabileceğini de söylüyor. Yahut ona göre hadîsteki ismi
işaret şirkten geri kalan günahlara râci'dir.
Bu sayfanın devamı
Emaret bahsinde geçiyor, o sayfa için buraya tıklayın